در سال 1340 ستاره‌ای به آسمان پر ستاره اردکان یزد افزون شد. پدر، ذبیح الله نامیدش و از خدا خواست که فرزندش را به یاوری دین اسلام بپذیرد و بعدها عباس صدایش زدند تا چون علمدار کربلا، عاشق حسین (ع) باشد و شجاعانه از دین خدا پاسداری کند. عبا س، پس از طی دوران تحصیل در مدرسه صدر آباد در سال 1359 دیپلم خود را در رشته اتومکانیک اخذ نمود. او در ایام تحصیل اجازه نمی‌داد بار زندگی تنها بدوش پدر باشد، همچنین خود را موظف می‌دانست که در مبارزات علیه رژیم طاغوت، حضوری فعال داشته باشد و به حق که از عهده هر سه مسؤولیتی که به عهده گرفته بود به خوبی بر می‌آمد. به دنبال پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی‌ و حمله رژیم عراق به مرزهای ایران، به جمع برادران ایثارگر در سپاه پاسداران پیوست و راهی جبهه‌های پر از شور جنوب گشت. سال 1362، عباس تصمیم به ازدواج گرفت و با بانویی از تبار زینبیان وصلت نمود. حاصل این زندگی کوتاه اما پر بار، تنها فرزندش «عباس» است. در همان سال بود که ذبیح‌الله در حالیکه فرماندهی تیپ 18 الغدیر را عهده‌دار بود، در منطقه غرب بانه، قربانی عشق گردید. پیکر مطهر و معطر او، بعدازظهر تاسوعا در مزار شهدای اردکان به خاک سپرده شد و ستاره یادش برای همیشه در آسمان یادها درخشیدن گرفت.

	اندیشه جسور
	بمبی که منفجر نشد
	بوسه‌گاه فرشتگان
	وصیت‌‌نامه
	شکوفه های آسمانی
	ردپای نور