دعوت فیاض است که علی الدوام ، زمینیان را به سوی آسمان فرا می خواند و بدان که
سینه ی تو نیز آسمانی لایتناهی است، با قلبی که در آن چشمه ی خورشید می جوشد
و گوش کن که چه خوش تر نمی دارد در تپیدن : حسین....حسین.....حسین....
... و کربلا را تو مپندار که شهری است در میان شهرها و نامی است در میان نامها .
نه ، کربلا در حرم حق است وهیچ کس را جز یاران امام حسین (ع) راهی بسوی حقیت
نیست. کربلا ما را در خیل کربلائیان بپذیر......
حیات قلب گریه است وآن قتیل العبرات کشته شد تا من وتو بگرییم ....
کربلا قلب زنده ای است که حیات تکاملی انسان در همه تاریخ مدیون اوست .
"شهید آقا سید مرتضی آوینی"
